ben seni herkesten önce sevdim

ben seni herkesten önce sevdim
daha adem dünyaya inmemişti
havvanın esamesi yoktu cennette
sen oradaydın ben şurada 
ellerim yetişmiyordu amma
ben seni seviyordum

ben seni herkesten önce sevdim
karıncalar sıra sıra dizilmeyi
arılar bal yapmayı öğrenmemişti
varsa ki dünya da düzen
içinde bir parça sen vardın
senin içinde olduğun herşeyde 
biraz ben

korku icat edilmemişti
insan düşünmeyi bilmiyordu
güdüler aklın ötesindeydi
sen benim yakınımdaydın
ben seni herkesten önce sevdim
huzur içindeydi evren
çiçekler yerli yerindeydi
bir de sen gök kadar mavi
güneş kadar sıcak
nur kadar aydınlıktın

ben seni herkesten önce sevdim
olur ya ilk olmadan bilinmez yaşanan
sevgili ete bürünmüş karşımda
sevmek sevmemek bilinmezken henüz

bu yüzden ben ilk sevendim
gelmiş geçmiş bütün sevgililerin
günahı boynumda
kerem aslı
leyla mecnun
yusuf züleyha
leva ile agah
sen ve ben

ben seni herkesten önce sevdim
biliyorum sende biliyorsun
iki kişilik dünyanın 
açan çiçeklerini görüyorsun
su döngüsü yoktu
ateş su toprak toydu
tanrı üflememişti henüz derdi
biz ayrı ruhların efendisiydik

sonunda uzatsam isyanla
binbir kıyamet kopar
henüz doğmayan insanlık
gözlerimin önünde erir ve erir
ben seni herkesten önce sevdim
adem ve havva yoktu
varsa ki dünya da düzen
içinde bir parça sen vardın
senin içinde olduğun herşeyde 
biraz ben



Bu blogdaki popüler yayınlar

buse

öpebilseydim eğer yanaklarını hayat daha sanatsal olurdu  sular durulur, kalbim rahatlardı bu aşk bulmasaydı içimi daha anlamsız olurdu yaşam bir gün görme hevesi ile uyanmazdı gözlerine bir arpa boyu uzak olsam koruyamazdım düşlerimi fezaya açılır gibi denizde boğulur gibi ölümü göze alırcasına açılırdı ellerimiz değdiğinde  binbir hayat doğardı bizde ısınırdık güneşiyle..
Devamı

y.o.

aşk iki kişiliktir dünya gibi bir cemre düşer kuytu soğuklara ikinci cemre belki bahardan tatlı bi ayaza sonra bir ay bir güneş doğar bir olurlar küçük kıyamet aşk iki kişiliktir sessizce yavaşça  buluşur gözler bir kadın ağlar bir adam susar yağmur yağar fırtına kopar sussuz çöllere ay ışında kavrulur gün ışında  sönerdi ateş aşk iki kişiliktir bazen mavidir denizler kadar bazen karadır göz karası biraz cesaret biraz esaret kadar eller buluşunca tan yeri ağırırken dua ederdi kuşlar aşk iki kişiliktir biri söner biri yanar ikisinin ateşi  ısıtır dünyayı biraz mümkün biraz mümkansız hani karınca  sırtında hani ağustos böceği  sazında adını duymuştum aşkın dokunulmaz ürkütülmez sükut içinde  ay doğduğunda güneş battığında doğardı arafta bitmezdi, bitmedi.
Devamı