fakat beyhude bu telaş
seninle çay içebilirdik boğaza karşı yahut doğaya köprüde başlayıp gözlerinde son bulabilirdi sonsuz yolculuğum yahut bir kuşun kanat sesinden adımı anışına kadar bilmem, kaç kere daha haykırsam evrene vuku bulur an'lar seninle sessiz kalabilirdik evimizde, saçlarını okşarken yahut cehennemin tam ortasında saçlarından kirpiklerine ya da kendi azabım da fakat beyhude bu telaş eğer bir an varsa ki içinde zerren bulunan yaşanmaya değer zannımca kanımca kanımla...