Zeynep Akay

 âna anılara mekana her dilde her zamanda hep elveda.

bir kadın çiziyordum buğulu camın önünde kuşları çiziyordu uçmaya hazır balkonun kapısından rüzgâr  saçını okşasın  bir kadın çiziyordum topuklu ayakkabıları birbirinden uzak elleri dizlerinde çokca düşünüyor  fırındaki yemek sıcak hasta olmasın gözlerindeki halkaları sileceğim biraz daha yaşasın bir kadın çiziyordum yasemin kokan boynunda damlalar uzun yolculuğa çıkmış gözden kalbe kuru ormanlar dudakları kuru oysa hiç öpülmemiş hiç sevilmemiş gibi bir kadın çiziyordum saçları dalga dalga şelale gibi köprücüklerine kadar rüzgâr eli değmiş gibi okşuyor dedim ya evet gülümseme en yakışanı oldu renklerin en güzeli kesinlikle bir kadın  çiziyordum korkmuyor karanlıktan hiçbir şeyden siren sesleri yükseliyor herkes telaşlı kadın kıpırdamıyor yerinden hafif bir endişe olabilir sözlerinde oda düşünür mü insanlık nereye bir kadın çiziyordum papatyaların içinde  dünyadan ayırdığım kolladığım bir kadındı ki ah acıya yabancı 2017.