Zeynep Akay

ilk ve son kez bu dönüşler uzundu ilk gecen zordu gelişin daha yokken isyanın belliydi mutlu değildi zeytin gözlerin hapishaneden daha büyüğüne elinin uzandığı yere kadar boğuldun yoktun orada yoktun sana uzanan kalpleri kırdın sana dökülen göz yaşlarını içtin kanayan elleri daha da kanattın sanaydı bu son gidişler gözyaşı döktün yollarına ilk ve sondu yirmibir ilk kez durdu trafiği numaralı caddenin ilk kez durdu saatler son kez battı güneş vaktinde hadi ellerini uzat sende suçunla günahınla benimsin uzun yoldan geldin otur hevesin yaşından az dur biraz daha beklesen farklıydı biraz daha isyan etsen varlığına ilk ve son kez bu an yirmibirin yirmibirine kainatın ilk kez ve son kez bu gece ve bu gündüz en uzun gecenin tesiri bu üzerinde gün doğmayan bir hayat ay ışığına tutkunuz hepsi bu kadar