saat

 seni kaybetmişliğin on yıllık hüznünü yaşıyorum

nefesim yettiği kadar yuttuğum anları

cevabını bulduğum her soru kabus iken günüme 

bozuk saatlerimin durduğu tek doğru bu

elimden gelmedi vaktinde yetişmek sana

sustuğum en yanlış doğru

konuştuğum en doğru yanlış

her vakit kilitlenir huzurum

uzun bir yolculuk hayat dedikleri

iki dudağının arasında bulduğum


sıcak yuvanın camdaki buğusunda yüzünü arıyorum

yahut canlıların sana taptığı buluttan silüetini

hep yakındın bana aslında 
adını seslensem duyacaktın

elimi uzatsam dokunacaktım belki 

her şeyin yaşandığı hiçbir şeyin yaşanmadığı

vakitsizliğin esiriyim şu sıralarda

bir yelkovan ağırlığında içimdeki sancılar


Bu blogdaki popüler yayınlar

buse

ben seni herkesten önce sevdim

y.o.