Ferhunde

ferhunde
ukte kalmışların hikâyesi
uykusuz gecelerin umutsuz 
soysuz saatleri
gecenin en karanlık noktasında
parıldayan küçük yıldız
içinde biriktirdiği hayaller
benliğinde bir hırsız
onurunu çalan binbir nokta
aklını alan mavilikler
beyaza boyandı
ferhunde
azizliğin geç kalmış öyküsü
hani bir an vardı 
uyumadan hemen önce
ellerini göğsünde bağlamıştı
bir dileği vardı tanrıdan
melekler amin derdi
inanmazdı ferhunde 
ben görürdüm
anlatırdım şaşırırdı ansız
bir gün giderse 
yolları aydınlanır
bir yer kararırdı arkasından
tozu dumanı yolu karıştırır
onlar için incinirdi yüreği
sabahın görmediği güneş 
onun içinde doğardı
ferhunde
perilerin durgun masalı
develerin pirelerin kaçtığı
evvel zaman kalbur zaman
periler yağmur duasında
ferhunde göz yaşı dökerdi
bitkiler yeşerirdi
sonra bir çocuk doğar
bütün kainat evrilleşirdi
ama o güzelleşirdi
ilk adımlara
son öpüşlere
şahitti tanrıdan sonra 
bazen son gidişlere
mesela dağlar vardı
uzaktık birbirimize
bir ışık gördüm mü 
tanırdım yüzünden
ferhunde
kimsesizlerin hazin romanı
bir çocuğun başını okşamıştın da
durmuştu kalbin
ellerini göğe kaldırıp
adalete kızmıştın
o zaman durdu fırtına
ben gördüm ferhunde
bu kez anlatamadım...




Bu blogdaki popüler yayınlar

buse

öpebilseydim eğer yanaklarını hayat daha sanatsal olurdu  sular durulur, kalbim rahatlardı bu aşk bulmasaydı içimi daha anlamsız olurdu yaşam bir gün görme hevesi ile uyanmazdı gözlerine bir arpa boyu uzak olsam koruyamazdım düşlerimi fezaya açılır gibi denizde boğulur gibi ölümü göze alırcasına açılırdı ellerimiz değdiğinde  binbir hayat doğardı bizde ısınırdık güneşiyle..
Devamı

y.o.

aşk iki kişiliktir dünya gibi bir cemre düşer kuytu soğuklara ikinci cemre belki bahardan tatlı bi ayaza sonra bir ay bir güneş doğar bir olurlar küçük kıyamet aşk iki kişiliktir sessizce yavaşça  buluşur gözler bir kadın ağlar bir adam susar yağmur yağar fırtına kopar sussuz çöllere ay ışında kavrulur gün ışında  sönerdi ateş aşk iki kişiliktir bazen mavidir denizler kadar bazen karadır göz karası biraz cesaret biraz esaret kadar eller buluşunca tan yeri ağırırken dua ederdi kuşlar aşk iki kişiliktir biri söner biri yanar ikisinin ateşi  ısıtır dünyayı biraz mümkün biraz mümkansız hani karınca  sırtında hani ağustos böceği  sazında adını duymuştum aşkın dokunulmaz ürkütülmez sükut içinde  ay doğduğunda güneş battığında doğardı arafta bitmezdi, bitmedi.
Devamı

ben seni herkesten önce sevdim

ben seni herkesten önce sevdim daha adem dünyaya inmemişti havvanın esamesi yoktu cennette sen oradaydın ben şurada  ellerim yetişmiyordu amma ben seni seviyordum ben seni herkesten önce sevdim karıncalar sıra sıra dizilmeyi arılar bal yapmayı öğrenmemişti varsa ki dünya da düzen içinde bir parça sen vardın senin içinde olduğun herşeyde  biraz ben korku icat edilmemişti insan düşünmeyi bilmiyordu güdüler aklın ötesindeydi sen benim yakınımdaydın ben seni herkesten önce sevdim huzur içindeydi evren çiçekler yerli yerindeydi bir de sen gök kadar mavi güneş kadar sıcak nur kadar aydınlıktın ben seni herkesten önce sevdim olur ya ilk olmadan bilinmez yaşanan sevgili ete bürünmüş karşımda sevmek sevmemek bilinmezken henüz bu yüzden ben ilk sevendim gelmiş geçmiş bütün sevgililerin günahı boynumda kerem aslı leyla mecnun yusuf züleyha leva ile agah sen ve ben ben seni herkesten önce sevdim biliyorum sende biliyorsun iki kişilik dünyanın  açan çiçeklerini görüyorsun su döngüsü yoktu ateş su t
Devamı