Atilla İlhan'ın Anısına



yükü ağır bir özlem
gece vakti kafesime inen
sensizlik kadar
nefessizlik de zor bu ara
bilirsin çok içerim yokluğunda

yıldızlar felan yanmıyor artık
yanmak mıydı o ışıkları
bilemem tabi
güneş desen, bilirsin
sensizken doğmaz dünyama
gözlerin ile açan kır çiçekleri
uyukudalar daha

denizin suyu çekildi
seninleyken bilmiyorum
senden bakamazdım ki
sahi o zaman da mı böyleydi
sanırım sonbahar
senden geçilmiyor hâlâ

evet beklenen oldu
terör başladı vatanda
evet evet ben senden gidince
daha önce var mıydı bilmiyorum
merakım sensizleşince başladı
ne idi bu politika anlamam ya hâlâ

bir grup zengin birşey demişler yine
onlarda en az benim kadar sefil
cemiyet hayatı elalem derdi
zor onların ki de
düşünecek çok şey bıraktın bana

küçük prensin koyunu da gülü
yemiştir bence
belki de varamadan gül solmuştur
mutlu sonla bitecek değil ya
mesut olmaz hiç bir veda

bir diktatör gelip
bizi de değiştirmeye kalkmadan
sana sevdiğimi söylemeliyim
cesur olmalıyım
örneğe gerek yok her aşık gibi
her seven biraz mecnun biraz leyla

belki mavi benekli çocuksun
Atilla İlhan'ın anısına
gözlerimi alamıyorum senden
ve sen hiç bilmiyorsun
ben mecburum sana

Bu blogdaki popüler yayınlar

buse

öpebilseydim eğer yanaklarını hayat daha sanatsal olurdu  sular durulur, kalbim rahatlardı bu aşk bulmasaydı içimi daha anlamsız olurdu yaşam bir gün görme hevesi ile uyanmazdı gözlerine bir arpa boyu uzak olsam koruyamazdım düşlerimi fezaya açılır gibi denizde boğulur gibi ölümü göze alırcasına açılırdı ellerimiz değdiğinde  binbir hayat doğardı bizde ısınırdık güneşiyle..
Devamı

ben seni herkesten önce sevdim

ben seni herkesten önce sevdim daha adem dünyaya inmemişti havvanın esamesi yoktu cennette sen oradaydın ben şurada  ellerim yetişmiyordu amma ben seni seviyordum ben seni herkesten önce sevdim karıncalar sıra sıra dizilmeyi arılar bal yapmayı öğrenmemişti varsa ki dünya da düzen içinde bir parça sen vardın senin içinde olduğun herşeyde  biraz ben korku icat edilmemişti insan düşünmeyi bilmiyordu güdüler aklın ötesindeydi sen benim yakınımdaydın ben seni herkesten önce sevdim huzur içindeydi evren çiçekler yerli yerindeydi bir de sen gök kadar mavi güneş kadar sıcak nur kadar aydınlıktın ben seni herkesten önce sevdim olur ya ilk olmadan bilinmez yaşanan sevgili ete bürünmüş karşımda sevmek sevmemek bilinmezken henüz bu yüzden ben ilk sevendim gelmiş geçmiş bütün sevgililerin günahı boynumda kerem aslı leyla mecnun yusuf züleyha leva ile agah sen ve ben ben seni herkesten önce sevdim biliyorum sende biliyorsun iki kişilik dünyanın  açan çiçeklerini görüyorsun su döngüsü yoktu ateş su t
Devamı

y.o.

aşk iki kişiliktir dünya gibi bir cemre düşer kuytu soğuklara ikinci cemre belki bahardan tatlı bi ayaza sonra bir ay bir güneş doğar bir olurlar küçük kıyamet aşk iki kişiliktir sessizce yavaşça  buluşur gözler bir kadın ağlar bir adam susar yağmur yağar fırtına kopar sussuz çöllere ay ışında kavrulur gün ışında  sönerdi ateş aşk iki kişiliktir bazen mavidir denizler kadar bazen karadır göz karası biraz cesaret biraz esaret kadar eller buluşunca tan yeri ağırırken dua ederdi kuşlar aşk iki kişiliktir biri söner biri yanar ikisinin ateşi  ısıtır dünyayı biraz mümkün biraz mümkansız hani karınca  sırtında hani ağustos böceği  sazında adını duymuştum aşkın dokunulmaz ürkütülmez sükut içinde  ay doğduğunda güneş battığında doğardı arafta bitmezdi, bitmedi.
Devamı