Zeynep Akay

selam götür benden ferhan sükunetin habercisi olsun ay tebessüm et kaç bu diyardan bahar aksın saçlarından şimdi güller yüzünden döküldüğü an seller durdu bu sonbaharda at kestanesi çiçek açtı ferhan kurudu sinemde bütün dallar sen vakti saadetimi baki san ihtiyar çehrende çizgiler var uzun yol geldin otur soluklan inci gibi dizilen yıldızlar gözlerini göğe dik gör ferhan karartılarda seç sustuklarımı su testisi taşı götür ardından ağlak sesleri kıs sakın bakma şüpheni al sırtına tut kolumdan yağmur yağsın gözlerden şimdi bir yudum huzur götür ferhan görmek vakti sırların ardındakini binbir sima sezdim aydınlanan sahi ne kadar zaman geçti sensiz hani giderdin lâl avuçlarımda kan bul beni kokumu tanır gibi cihanı sustur gülü soldur ferhan ya bir daha gelemezsen geri ah at kestanesi çiçek açtı bahar geldi ferhan

ellerinle çizdiklerin ölümle bir aklında cansuyu birde zehir bir elinde cennet aklında cehennem diğer elinde anahtar sol yanında ben karşında duran boş lamba yanan sen hatalarını karşıla selam ver hatta koy baş köşesine hayatın unuttuklarını kazıt alnına öl aynaya sattığın güzelliğin gitti aynı sevdiklerin gibi kaderin küçük cilvesi ki   var olduğun kağıtlar dağınık senin için hazırlanmış özel odanda iki küçük kutu rus ruleti iç öl  ya da iç öl vazgeçtim içme öl iki kutu tek seçenek unuttun mu her nefis bir gün ölecek sahi ne oldu ufak hırsların vazgeçilmez oldun mu çok mu vazgeçtin bir hatana bakar herkes üstünde mesken artık anlamasan da düştü masken